Bir Cumartesi günü, güncel haberleri okurken çaldı telefonum. Hâlâ okuduğum haberin etkisindeydim. Telefondaki ses, “İl Emniyet Müdürlüğünden arıyorum.” deyince çıkardım âdeta dikenlerimi. Başladım hemen ters cevaplar vermeye ve hazırdım her an telefonu kapatmaya. Ancak bir mailden bahsediyordu ses, “TÜBİTAK” diyordu “MEDYA OKURYAZARLIĞI” diyordu. “Bir dakika!” dedim, “Siz İl Emniyet Müdürlüğünden arıyorum dememiş miydiniz?”… Hafifçe güldü ses “Hayır Hocam, ‘İl Millî Eğitim’” dedim, dolandırıcı zannettiniz değil mi?”… Güldük. İşte böyle başladı benim bu güzel projeye dâhil olma hikâyem…

   “Güzel başlayan işler güzel gider.” Bu düşünce benim hayat felsefem zaten. Yanılmadım… Daha otele girdiğim an anladım ki ciddi emek verilmiş profesyonel bir programdı beni bekleyen. Çok kıymetli Erol Nezih Orhon, Nilüfer Pembecioğlu ve Adnan Altun hocalarımızdan aldığımız eğitimler ve acemice ama eğlenceli yaptığımız etkinlikler… Dinledik, öğrendik, uyguladık, yorulduk ama mutluyduk her bir anından keyif aldık. Mesleki anlamda bir adım daha öteye gitmiş olduk, bir tuğla daha koymuş olduk bilgi ve beceri binamıza. Derslerimizde uygulayabileceğimiz yeni tekniklerimiz vardı artık çoğumuzun.

   Medya okuryazarlığı dersi, nasıl doldurulacağı sorun olan bir ders değildi artık benim için. Bütün bunların yanında bir de edinilen güzel dostluklar sayesinde, film gibi altı gün geçirdik en unutulmazından. İyi ki bu projede yer aldım. Bir tek sıkıntım öğrendiklerimi unutma endişesi… Çünkü benim gibilerin göçebe yönü de vardır, çoğu zaman yerli olsak da dijital âlemde. Unutmamak için tekrar edenlerdeniz yaşayarak ve uygulayarak. Umarım projenin devamı da gelir çok sevilen bir film gibi… Bana ve diğer meslektaşlarıma bu fırsatı veren ve emeği geçen herkese özellikle proje yürütücümüz Hüseyin Sayın Bey’e sonsuz teşekkürler…